Maar ik draag een kettinkje elke dag, die ik ook niet meer af doe, het maakt mij; mij, zoals de titel al zegt.
Als je dit 'ini-mini personal' artikel wil lezen over mij, lees dan verder.
4 jaar terug.
In de zomervakantie waren we naar Engeland gegaan, en we sliepen bij een vriendin van me vader.
Dit zou voor de komende 4 jaar de laatste keer zijn, omdat we vrijwel alles hebben gezien in Engeland ( we kwamen daar elk jaar heen)
We moesten gedag zeggen tegen iedereen, ook mijn opa en oma, want die wonen toevallig tegenover haar, mijn broer en ik kwamen terug van het afscheid nemen van onze grootouders en toen we binnen waren vroeg de vriendin ( in 't Engels): 'Heb je wel goed afscheid genomen' 'Ja?' was ons antwoord daarop, 'Want dit kan misschien wel de laatste keer zijn dat je hun ziet..' zei ze.
Ik dacht meteen, 'Nee tuurlijk niet ze houden het sowieso vol totdat ik weer een keer in Engeland ben'
01-07-2011 krijg ik iets voor acht uur het vreselijke nieuws te horen dat mijn oma uit Engeland overleden is.
Ik was op dat moment niet thuis, ik was bij een vriendin aan het voorbereiden voor naar een disco te gaan.
Ik had al gehoord dat mijn oma voor de tweede keer kanker had, dat ze er helemaal geel uit zag en het totaal niet goed ging, maar ik wist niet dat 't zo snel zou gaan.
De dag dat de begrafenis was, goh wat was ik lang niet in Engeland geweest.
Ik heb die dag mijn tante, neef, oom en nicht opgezocht en wij kregen van mijn tante een bakje met wat erfenis spulletjes van mijn oma.
Mijn nicht vertelde ook dat de meeste foto's in haar kastje, waar niemand aan mocht zitten, van mij en mijn broer waren.
Dat vond ik heel leuk om te horen want dan wist ik tenminste dat ze nog aan ons dacht..
Ik kreeg een geel bakje met 1 paar oorbellen, 2 kettinkjes, een armbandje, en een lepeltje met klompjes uit Nederland erop.
Maar ik focus me nu op het kettinkje met het 'E' erop.
Als jullie de andere spulletjes willen zien, laat hem we weten, dan maak ik hier een apart artikel over.
Het was heel leuk om eindelijk mijn hele familie bij elkaar te zien, ik heb nu eindelijk alle nichten en neven ontmoet, want tja dat heb ik natuurlijk al wel een keertje gedaan maar toen was vrij jong en nu is mijn oom verhuisd naar Caïro ( Egypte ) en me nichten/neven zijn uit huis en noem het maar op..
Maar 't was wel fijn om iedereen te zien, na mijn lieve lieve oma dan :(
 |
| 't shirtje wat ik hier aan heb is laag, en mijn haar zit in een knot, dus nee ik ben niet naakt. |
Waarom dit artikel?
Dat vraag je je waarschijnlijk al af..
Dit artikel maak ik omdat ik veel foto's maak voor de site, en natuurlijk filmpjes maakt.
Dan zal je mij altijd zien met dit kettinkje om, dus vandaar dat ik 't wou vertellen voor dat ik reactie's krijg van: 'Is dat je enigste ketting ofzo'
Het kettinkje heb ik omgedaan voor de begravenis, en zo vaak droeg ik geen kettinkjes, dus het was wennen, maar nu vind ik het juist raar zonder mijn kettinkje.
Ik weet nog dat mijn tante na de begravenis zei: 'Hee je hebt de ketting om!'
Toen moest ik 't van haar aan mijn opa laten zien, en die keek heel blij naar mij.
Sinds dien heb ik hem niet meer afgedaan, alleen een paar keer omdat ik dan een lange ketting om had of omdat ik toen bang was dat ik hem zou kwijt raken als ik zou gaan zwemmen.
Maar nu slaap, douche en zwem ik er gewoon mee.
Soms ben ik nog wel bang dat mijn 'E' eraf is, want kettingen schuiven nou eenmaal, en dan zit meestal de 'E' helemaal achterin, soms voel ik hem niet en stopt mijn hart even met kloppen.
Want ik kan altijd nog wel een nieuwe 'E' kopen, maar 't is niet dezelfde, niet van mijn oma.
Ik zit heel vaak aan mijn ketting, als ik zenuwachtig ben of gewoon omdat ik me verveel, en ik denk dat iedereen dit herkent: Het 'ijzeren gedeelte' of 'draad' van de ketting boven je boven lip doen, dat je als het waren een snor krijgt.
Meestal zeggen familieleden dan 'Pas op! Straks gaat hij kapot, en dan kan je geen nieuwe kopen hoor!'
Ik snap wel dat ze dat zeggen, maar eigenlijk stop ik er niet mee, ik ben wel wat verminderd want ik loop inderdaad altijd het risico dat hij kapot kan gaan..
Waarom de letter 'E'?
Mijn tante heet Ina, zo spreek je het tenmiste uit..
In Engeland schrijf je dat met een E dus vandaar de E.
Maar iedereen noemde haar Betty, en daarom heeft mijn nicht Becca het zelfde kettinkje gekregen met alleen een 'B' eraan.
Is 't echt zilver en waar kan je het kopen?
Informatie over dit kettinkje heb ik natuurlijk niet gekregen, ik verwacht niet dat het echt zilver is want mijn oma had heel veel gouden en zilveren kettinkjes en al deze heeft mijn oma al heel lang.
En waar je deze kan kopen weet ik ook niet, omdat mijn oma, zoals ik net al zei, al heel lang deze ketting had.
Ik vind het jammer dat je het 'E'tje nooit goed op zijn plek zit bij foto's, want ik onthoud nooit dat mijn kettinkje goed moet zitten, dus altijd als ik een mooie foto heb zie je het 'E'tje niet goed..
Ik kan echt niet meer zonder het kettinkje, it's a part of me.
Het liefste draag ik dit kettinkje tot dat ik hem niet meer pas..
Ik hoop dat jullie zo'n artikel een keertje leuk vonden, dit ga ik niet elke week doen, maar ik wou graag zo'n artikel posten.
Have a nice day girls.
xo'Elena
Geen opmerkingen:
Een reactie posten